Cusco... de laatste loodjes

Voor de laatste keer vanuit Cusco, kunnen we jullie mededelen dat we een reisgenoot rijker zijn, ons project hebben afgesloten en een heuse aardbeving hebben ondervonden! Alles loopt nog steeds op rolletjes en we staan te trippelen om meer van Zuid-Amerika te zien!

Ellen is de laatste weken druk bezig geweest met haar theaterproject. 3 ochtenden in de week is ze flink aan het oefenen geweest om het toneelstukje van ¨Sneeuwwitje en de 7 dwergen¨ in te studeren. Een erg leuke doch uitputtende bezigheid! Zie 25 kinderen maar eens stil te houden en een tekst te leren! Ook heeft ze samen met de kinderen haar handjes uit de mouwen gestoken om een heus decor te fabriceren en natuurlijk voor alle verkleedkleren te zorgen. Van karton zijn de nodige geweien, vleugels en konijnenoren gemaakt zodat er heuse dieren uit het bos gespeeld konden worden. Verder is er een groot kasteel op een doek geverfd en het huisje van de 7 dwergen is ook op doek verschenen. En het restultaat mocht er wezen! Op de kunstacademie was een zaaltje geregeld waar het theaterstuk plaats vondt. Tevens was er in dezelfde zaal ook een expositie van allerlei kunstwerkjes die de kinderen tijdens de lessen handvaardigheid gemaakt hadden. Al dit werk resulteerde dan ook in een gezellige ambiance en het toneelstuk verliep boven verwachting! Het was ontzettend leuk om de kinderen te zien spelen. Ze waren zo gelukkig!

Joep heeft zijn ¨plan de trabajo¨ een beetje veranderd, aangezien het moeilijk is om met 20 kinderen tegelijkertijd aan 1 ding te werken. Hij is wel in de papier machee trend gebleven maar dan net iets anders. De kinderen hebben ballonnen gepapiermacheed. Na een paar dagen gewacht te hebben en de harde bollen doormidden te hebben geknipt, heb je ideale maskers die je in allerlei leuke kleuren kan verven. Zo gezegd zo gedaan. Het was dan wel een grote kliederzooi maar de kinderen hadden te tijd van hun leven en daar gaat het om!

Joep is 2 weken geleden samen met een paar Nederlanders en Adam, onze huisgenoot uit Washington naar Lares geweest. Lares ligt midden in de bergen zo´n 4 uur rijden van Cusco af. In dit kleine plaatsje bevinden zich natuurlijke spa´s. Warmwaterbronnen die uitmonden in een soort zwembad. Na een paar uur in deze zogenaamde Hot Springs te hebben gepoelied hebben we de nacht in een hostel in Lares doorgebracht. De volgende ochtend is de helft van de groep vroeg opgestaan om via Calca terug te gaan naar Cusco. Halverwege de tocht met de bus zijn we uitgestapt en hebben we de rest van de trip naar Calca te voet gedaan. Een prachtige wandeltocht door de bergen, oude dorpjes en een vallei die wel wat weg had van ¨het beloofde lamaland¨. Nog nooit zo veel lama´s op 1 plek gezien!

Vorige week vrijdag hebben we samen met het team in het apartement van Dolores gegeten. Joep had zijn kookkunsten weer doen gelden en zijn befaamde papas rellenas gemaakt. Tina, een meisje uit Zwitserland had een lekkere fruitfondue gemaakt. Een van de professoren was die dag ook jarig dus natuurlijk was er voor een taart gezorgd. Maar door toedoen van deze of genen (we noemen geen namen) is deze taart recht in het gezicht van de jarige job beland... Dit had een uiterst sfeervolle avond als gevolg. De dag kon niet meer stuk dus hebben we ook maar geprobeerd om iets van de avond te maken en dus zijn we nog wat gaan drinken in de Ukukus.

Verder is Joep nog zo slim geweest om zijn pinpas in de automaat te laten zitten en vervolgens weg te lopen. Na er 2 dagen later achter te komen dat hij zijn pinpas kwijt was, is hij terug gegaan naar de bewuste automaat en geluk als hij had, was er een kindje van de straat die gezien had dat er nog een pinpas in de automaat zat en hij had het aan de cassiére van de winkel gegeven. Blij als ik was had ik een beloning van 10 sol uitgereikt aan deze kleine rakker. Maar ogenschijnlijk vond god dat Joep een goeie jongen was, want de volgende dag kreeg hij zijn 10 sol terug toen hij zijn schoenen aantrok. Onder zijn schoen zat een stuk kauwgom met daaraan een opgevouwen 10 sol biljet! Wat een toeval en geluk!

Verder hebben we laatst ook een heuse aardbeving mee mogen maken. We waren thuis een filmpje aan het kijken toen opeens heel het huis begon te schudden. Eerst dachten we dat onze ietwat gezette bovenbuurman uit bed viel maar aangezien het maar bleef schokken besefte we al vlug dat het een aardbeving was. Het was zomaar een kleintje maar toch indrukwekkend om een keer mee te maken!

Altijd vooruitkijkend heeft Joep hier in Cusco een maatpak aan laten meten en laten maken. Gezien hij later naar vele zakenconferenties over heel de wereld zal moeten gaan is een mooi pak op maat pure noodzaak. En aangezien je die hier voor ´n prikkie kan laten maken lag het voor de hand om er eentje aan te schaffen!

Vorige week kregen we een onverwacht mailtje toegezonden van ene mevrouw E. van Bentum. Dit electronisch tekstbericht bevatte vertrouwelijke informatie maar de volgende woorden geven de aard van de mail duidelijk weer. Ik citeer: ¨Ik hoop dat jullie dit bericht voor maandag lezen want ik pak maandag het vliegtuig naar Lima en zal dinsdagmiddag om 1 uur in Cusco landen.¨ En zo gezegd zo gedaan, nog geen 5 dagen later, dinsdagmiddag om 1 uur stond mevrouw E. van Bentum onder sommige beter bekend als ¨De Krul¨ paraat op Cusco Airport. Dus voor de rest van de trip zullen we met zijn 3e zijn! Hoe meer zielen, hoe meer vreugd!

Afgelopen vrijdag hebben we afscheid genomen op ons project. We hebben voor 50 kinderen een grote pan macaroni gekookt die op het eind van het liedje meer weg had van een pan wortelenstamp. Maar de kinderen beweerde dat ze het lekker vonden. Of dit kwam omdat ze niet durfden te zeggen dat ze het niet lekker vonden, of dat het daadwerkelijk ook lekker was is de vraag. 1 ding is zeker het was een ontzettend leuke dag! ´S middags werd er volop stoelendans gedaan. Bij binnenkomst werden alle kinderen, inclusief alle profés, door profé Flor y Eric vol met krijt gesmeerd. Daarna was het tijd voor een ander Peruaans spelletje. Aan een touw werden ballonnen geknoopt die weer om de voeten van de kinderen werden geknoopt. Wie het eerst de ballonnen van de ander kapot had gestampt had gewonnen. In de balonnen zat een soort gekleurd krijt dus wanneer er een klapte zat je helemaal onder! En natuurlijk moesten ook wij er met zijn drietjes aan geloven! Een gezellig kleurrijk gebeuren!

Na deze feestelijkheid is Joep nog bij 1 van de vaders van de kinderen wat gaan drinken. Dat had hij de eerste week al beloofd en belofte maakt schuld! Deze vader woont alleen met 2 kinderen in een heel klein kamertje. Ze slapen met z´n drietjes in een bed. Vader heeft geen werk en houdt wel van een pilsje, moeder is een tijd geleden vertrokken en zo staan de zaken er daar voor. Zover als je zoiets kan beoordelen denk ik wel dat de man een aardige man is die het beste met zijn kinderen voor heeft. Hij vertelde me een verhaal dat een van zijn andere 4 kinderen, een meisje van 13 een tijdje geleden sexueel was misbruikt door de directeur van haar school. Op dat moment werd ik echt weer even terug naar de realiteit geroepen en besefte ik maar al te goed waarom het zo belangrijk is dat deze kinderen een paar uur per dag kind kunnen zijn! En we zijn echt blij dat we dit gedaan hebben! Marianne, bedankt dat je ons deze kans gegeven hebt!

Afgelopen zaterdag was het plan om met 8 man quad te gaan rijden. We moesten om 9 uur bij het reisbureau zijn om dan tot een uur of 2 quad te rijden. Maar bij het reisbureau aangekomen kregen we te horen dat het te hard had geregend en dat het dus te gevaarlijk was. We konden om 1 uur terug komen. Iedereen lichtjes geiritieerd weer huiswaarts gekeerd om om 1 uur weer paraat te staan. Maar om 1 uur daar aangekomen bleek het opeens om half 2 te zijn. Wij maar weer gewacht en toen konden we dan toch eindelijk gaan! In 2 taxi´s naar ginds gekuierd. Ellen en Esther hadden geluk, zij zaten in de goede taxi en zijn lekker quad gaan rijden. Joep had minder geluk en zat in een taxi waarvan de chauffeur in ieder geval geen Tom Tom heette. Na anderhalf uur rondgereden te hebben en de plek nog niet gevonden te hebben zijn we maar terug gegaan en we hebben ons geld teruggeëisd. Joep, Max en nog 2 kerels uit de States gaan nu dinsdag nog een poging doen om de bergen te trotseren!

Gisteren was het ook hier in Cusco carnavalszondag. Als ik de mensen hier 1 ding zou kunnen leren dan zou ik ze willen leren hoe je fatsoenlijk carnaval viert! Ze snappen er hier echt helemaal niks van! Ze lopen een beetje met waterballonnen te gooien, schuimbussen leeg te spuiten en that´s it! Desalniettemin hebben we temidden van het plaza flinke strijd geleverd. Gringos contra Peruvianos! Het was een waar slagveld en we waren allemaal doordrenkt! Daarna een lekker pilsje in de Irish Pub genuttigd. Het was absoluut een leuke dag maarja.... het kon niet tippen aan carnaval! Volgend jaar dit soort reisjes maar om de carnaval heen plannen!

Esther is op het moment van schrijven de Inca-jungle trail aan het lopen. Ze komt woensdagavond terug en dan gaan we met zen allen door naar Arequipa waar we samen met Lola en Linda de Colca-canyon gaan bekijken. Dus tot die tijd zullen Joep en Ellen proberen op een waardige manier afscheid te nemen van Cusco, een stad waar we toch 3 maanden hebben gewoond en echt van zijn gaan houden!

De laatse Cusco foto´s zijn weer hier te vinden: http://picasaweb.google.nl/joepes


Een laatste groet vanuit Cusco!