Surfen, duiken en coctails, leven hier is heerlijk

Vanuit een internetcafé in Ubatuba, Brazilië delen we jullie mede dat we volop aan het genieten zijn van de zon, de zee en de coctails. In de wetenschap dat de meeste mensen in Nederland de afgelopen week hard hebben gewerkt, flink hebben zitten blokken voor hun toetsweek of saai op school rond hebben zitten koekeloeren terwijl het buiten ontzettend hard regende, wordt ons verblijf er hier niet bepaald onaangenamer op! Heelrijk is dat!

Vorige week hebben we de dag na de Iguaçu-falls een bezienswaardigheid van een heel ander kaliber bezocht. We zijn naar Itaipu, de grootste stuwdam ter wereld geweest, die zich een kleine 20 kilometer ten Noorden van Iguaçu, aan de grens met Paraguay bevindt. Deze kleine jongen is 8 km lang en levert 22% van alle energie in Brazilië en 90% van Paraguay. Met andere woorden: deze dam levert genoeg energie om heel Nederland van stroom te voorzien. Als ware toeristen hebben we niet alleen de dam bezichtigd maar hebben we ook een tour door de 200 meter hoge joekel genomen. Gevaarlijk als het binnen in de dam was moest iedereen veiligheidsschoenen en een helm dragen. Want de dam zal maar is instorten... en dan sta je daar zonder helm! Maar goed ondanks de ietwat overdreven voorzorgsmaatregelen was het desalniettemin erg mooi om te zien hoe zo´n apparaat werkt. Alles is inmens groot en het is onvoorstelbaar hoe het allemaal werkt! Afijn, we zullen jullie de technische details besparen!

Nog dezelfde middag hebben we de bus terug naar Sao Paulo gepakt. In Sao Paulo aangekomen zijn we ook weer gelijk doorgegaan naar de kust. We hadden koers gezet richting het plaatsje Ubatuba, wat volgens de kenners een waar surfparadijs is. Er worden hier ook ieder jaar surfkampioenschappen gehouden. Na de taxi-chauffeur te hebben verteld dat we een goedkoop hotel wilden, zijn we bij hotel Monteiro terecht gekomen. Dit hotel wordt gerund door een vrijgezelle 50+er die samen met haar 5 honden en 3 katten de boel runt. De vrouw in kwestie heeft ALTIJD een rietje in haar mond waar ze nonchalant op zit te knauwen. Echt een typetje dus. Maar goed Ubatuba is een heel toeristisch stadje waar eigenlijk alleen maar Brazilianen vakantie komen vieren. De mensen zijn erg vriendelijk en de omgeving is prachtig! De eerste dag hebben we het stadje een beetje verkend en zijn we op zoek gegaan naar een duikschool. Eerst waren we van plan om ons duikbrevet te halen maar aangezien dit er financieel niet helemaal meer in zat hebben we hier dus maar van afgezien. Maar we zijn wel een dagje wezen duiken natuurlijk! Na een kleine training in het zwembad te hebben gehad waren we klaargestoomd voor het echte werk. Met een boot gingen we zondagochtend naar 2 eilanden die zo´n 30 km uit de kust lagen. We hebben aan de kustlijn van de beide eilanden 2 duiken van ongeveer een uur gemaakt. Onder water kom je werkelijk een hele andere wereld tegen. Het is echt leuk dat je ook omhoog en omlaag kan! Kleine domper was wel dat het koraal in Zuid-Brazilië niet zo mooi en kleurrijk is. Het water is niet warm genoeg (ik vond 27 graden al heel wat maarja). Maar we hebben wel erg veel mooie vissen gezien en het is zoiezo gewoon leuk om met zo´n pak aan onder water te zitten. Kortom een geslaagde dag! Iets minder fijn is dat het Joep nu ongeveer een week later nog steeds niet is gelukt om zijn rechter-oor te klaren. Maar dat zal hopelijk nog wel een keertje lukken!

Naast het duiken hebben we hier in het surfparadijs natuurlijk ook flink gesurfd. Zaterdag hebben we een paar plaatselijke surfers ontmoet die ons de fijne kneepjes van het vak hebben geleerd. Esther kreeg les van Willy, Ellen van Marcelo en Joep kreeg les van niemand minder dan Socrates in levende lijven. Ik zou toch zweren dat mijn geschiedenisleraar altijd heeft beweert dat de beste man allang het loodje heeft gelegd. Anyway, op het begin is het een kwestie van veel zout happen en even doorzetten maar als het dan na een paar keer proberen ook daadwerkelijk lukt om over zo´n golf heen te glijden dan geeft dat wel echt een goed gevoel. Surfen is echt leuk, ik denk wel dat ik kan zeggen dat we er allemaal een nieuwe hobby bij hebben!

Het leuke van plaatselijke mensen leren kennen is dat ze altijd wel leuke dingen voor je weten te doen. Zo kregen we ook deze keer de uitnodiging om s´avonds met de beste mannen mee te gaan om naar een capoeira-bijeenkomst te kijken. Capoeira is pure braziliaanse cultuur en heeft haar wortels in Afrika liggen. De vaak uit Angola afkomstige slaven konden doormiddel van deze vecht-dans een gevechtstraining camoufleren. De onderdrukker had dan niet door dat men aan het trainen was. Nu wordt capoeira enkel nog gespeeld als spel. In het midden van een kring mensen, maken 2 spelers gevechtsbewegingen naar elkaar die handig ontweken worden. Een van onze surfvrienden; Marcelo moest zelf ook optreden. De man met de hoed op, op de foto is een oude capoeira-meester. Iedereen was stil als hij sprak. Naast de meester zaten de muzikanten die een soort van 1-snarige gitaar bespeelden die meer wat weg had van een pijl en boog. De cultuur hier is ook zo grappig, niks heeft haast en alles gaat op zen gemakje. Zo werd de voorstelling ook even stopgezet omdat de cirkel nog even geveegd moest worden.

Maandagochtend was het Ellen´s grote dag, ze werd namelijk een dagje ouder! Na haar met ballonnen, feesttoeters en een verjaardagslied uit bed te hebben gejaagd zijn we naar het strand gegaan om nog even te surfen en van de zon te genieten. s´Middags zijn we met de auto (we hadden een autootje gehuurd) richting Paraty gereden. Paraty is een oud dorpje waar de Portugese invloeden nog erg duidelijk terug te vinden zijn. Achter het oude stadje lag de enigste verbindingsroute van de goudmijnen naar zee. Vanuit Paraty werd al het goud richting Rio de Janeiro verscheept. In Paraty aangekomen zijn we naar een heel leuke Pousada (soort hostal) gegaan waar we 3 nachten hebben geslapen. Die avond zijn we naar een leuk restaurantje gegaan waar het eten allemaal zo lekker wat dat de dames wel een half uur nodig hadden om een gerecht uit te zoeken. Echt waar, we hebben de ober 5 keer weg moeten sturen! En toen ze dan eindelijk besloten hadden, moest er natuurlijk ook nog een coctail uitgezocht worden! Maarja goei werk het tijd nodig zeggen ze dan! Maar de avond was erg geslaagd en we hadden zelfs live-muziek!

Aangezien Brazilië beduidend duurder is dan de landen die we hiervoor hebben bezocht zijn we een beetje budget aan het doen om rond te komen met het geld dat ons nog rest. Dit houdt in dat we 5 avonden in de week cornflakes eten en daarna in plaats van iets te gaan drinken heel de avond voor onze kamer zitten te jokeren. Het is onvoorstelbaar maar in Peru uit eten gaan (voorgerecht, hoofdgerecht, nagerecht en een drankje) is even duur als cornflakes eten in Brazilië. In de omgeving van Paraty stikt het van de afgelegen doch prachtige stranden! Dus nu wij over een auto beschikten, weerhield niets ons ervan om ook even een bezoekje aan een van deze juweeltjes te brengen. Op het strandje aangekomen kreeg Esther het idee om een zeemeerman te maken van Joep. Al snel begon de hoop zand vorm te krijgen en Joep voelde zich koning van de zee. Dus zo wilde Esther en Ellen natuurlijk niet achterblijven en zijn zij ook getransformeerd tot zeemeerminnen. En na nog wat onduidelijke boetseeractiviteiten van Joep is de Krul ook nog omgetoverd tot een niet nader te identificeren voorwerp.

De dag die daarop volgde hebben we deelgenomen aan een wel heel gezellig boottochtje. Het was werkelijk een droomdag. De zon scheen volop en de kapitein van het kleine leuke bootje, vergezeld door zijn 5-jarige tot bootsjongen bekroonde broertje waren plezierige lui. In het ex-vissersbootje bevond zich een heuse muziekinstallatie, waaruit de Raggae-sounds ons om de oren vlogen. Nadat het eerste bootuurtje voorbij was gestreken, bleek onze vriend kapitein tevens ook barman te zijn en zodoende werden er volop coctails gefabriceerd. De maracuja met Russische vodka deed het erg goed. Maar ook de caprinha: limoen met vodka mocht er zeker wezen! Naarmate de zon hoger aan de hemel kwam te staan en de drank nog rijker vloeide veranderde ook de Raggae sounds in electronical grooves. Hieraan toe gevoegd een helderblauwe zee, een onbewoond eiland en een bij toeval passerende zeeschildpad schepten bij ons het gevoel dat we op Mysteryland waren. Alleen dan in het echt! Het was een prachtige en onvergetelijke dag!

De laatste dag in Paraty hebben we s´middags nog een lekker strandje meegepakt. Althans, we dachten nog even lekker een strandje mee te pakken. Maar bij nader inzien wilde Joep toch liever niet al te lang blijven. Op het eerste gezicht hadden we niks in de gaten en we zaten lekker op een terrasje waar inderdaad wel erg veel mannen zaten. Maar iedereen surft hier dus dat is niet zo gek. Maar toen we nog is beter keken en bedachten dat de meeste surfers geen ballenknijpers maar lange zwembroeken dragen, begon er bij ons al iets te dagen. Toen viel opeens alles op zijn plek. De oude serveerder met zijn zwoele stem, de rare veel te modieuze balleknijpertjes, de strakke mannenlichamen en niet te vergeten de cola-light... Geen twijfel mogelijk! We zaten midden op een gay-strand. En als klap op de vuurpijl kwam er plotseling ook nog is een fotograaf te voorschijn die voor een of ander blad foto´s stond te maken. 2 Mannen in natgemaakte witte (DUS DOORSCHIJNENDE) onderbroeken gingen demonstratief op een boomstam liggen waarna de fotograaf in het wilde weg kiekjes begon te schieten. Toen zijn we maar snel weg gegaan, bang dat de veelste kleine onderbroekjes dadelijk ook nog uit gingen!

Op het moment zijn we weer terug in Ubatuba waar we nog een dag hebben gesurfd, koude pilsjes hebben gedronken in de zon, cornflakes hebben gegeten maar vooral veel hebben gejokerd! Nog 2 weken en dan komen we onze eigen kant van de aardbol weer onveilig maken. Maar eerst gaan we nog een bezoekje brengen aan Rio de Janeiro en New York City waar we onze maat/vriend/scharrel Jasper op gaan zoeken. We doen ons best om nog even ultiem te genieten van alles wat we in Nederland niet hebben voordat we weer terug keren naar de regen en de kou!

En ik hoef jullie niet meer te vertellen wat je hier kan vinden:

http://picasaweb.google.nl/joepes

Verder willen we iedereen die ons mist sterkte wensen in deze moeilijke tijden. Maar hou vooral vol, want het zal niet lang meer duren voor wij wederkeren!

Een vriendelijke groet, uit het land van de schuddende billen