Machu Pictures and new years eve!

Vanuit Trotamundos, een internetcafé op het plaza de armas, in het land der lama´s delen wij u mede dat we vele kilo´s ontlasting lichter zijn, een mooie machu pichu trip hebben gehad en heel veel goedkope slechte champagne hebben gedronken.


Zaterdag was het dan zover voor Joep. In de vroege ochtend vertrok hij samen met Lola en Ninni met een busje richting Ollantaytambo om daar aan zijn 4-daagse inca-jungletrail te beginnen. Het begon al goed voor Joep. Iedereen moest voor deze trip 170 dollar betalen. Alleen studenten krijgen 20 dollar korting. Dus na mijn identiteitskaart te laten zien en de man achter de balie te hebben overtuigd dat identiteit een synoniem is voor student heeft Joep de tocht voor 150 dollar gelopen! Ellen heeft deze 4 dagen rustig doorgebracht. Samen met Linda de nodige jankfilms bekeken en vooral veel op bed gelegen. Tsja... verschil moet er zijn. Gelukkig konden Ellen en Linda hun trip gratis verzetten. Ze vertrekken nu saampjes op 16 januari om alsnog de incatrappen te trotseren. Terug naar ons busje in Ollantaytambo. In de bus was het al meteen dolle pret want we waren met een gezelschap van totaal 16 man plus 2 gidsen. Het begon met een wel heel merkwaardige ontmoeting. Er stapte namelijk een meisje de bus in waar Ninni mee op school heeft gezeten. Moet je voorstellen: je zit aan de andere kant van de wereld in een busje met 16 man en dan kom je een oud klasgenoot tegen! Na een ritje van zo´n 4 uur waren we op het beginpunt van onze trail. Boven op een berg, op zo´n 3700 meter hoogte. Langs de kant van de weg stonden allerlei kinderen om eten te vragen. De gids zei dat ze dit altijd deden omdat er op deze hoogte alleen aardappels groeien. Hun ochtendeten, middageten en avondeten bestaat dan ook uit aardappel. Zo nu en dan een pieper. En als ze geluk hebben een erpel. Bij feestelijke gelegenheden zoals kerst wil men nog wel eens een lama of een schaap slachten. Maar over het algemeen doen ze aan een Sonja-aardappel dieet. Dus wij gaven de kinderen brood en bananen. Toen werd het tijd om onze aftandse stalen rossen te bestijgen. Na een fietstocht van zo´n 5 uur door de bergen (klinkt indrukwekkend maar we hoefden alleen naar beneden), dwars door riviertjes en dwars door de jungle kwamen we bij ons hostal aan. (ik denk dat we ho wel weg kunnen laten... het was meer een stal) Iedereen helemaal bruin van de modder en de regen. Heerlijk! De volgende ochtend gingen we om 7 uur lopend verder. We hebben op de 1e dag na prachtig weer gehad. Dus lekker in je shirtje rondwandelen en iedere 5 minuten een bus muggenspray leeg spuiten. We hebben heel de tocht de rivier Urubamba gevolgd. Een vrij wilde rivier die tussen de bergen door bulderd. Het gebied waar we liepen is een keer getroffen door een natuurramp. Een natuurlijke dam was gebroken waardoor een stortvloed van zo´n 60 meter hoog door het dal denderde. Dus alle dorpjes die we tegenkwamen waren verlaten, er stonden alleen nog ruines. Onze gids voorzag iedereen van cocabladeren om op te kauwen. Alle lokale mensen doen het hier, je voelt niet dat je moe bent en je kan dus heel de dag makkelijk doorgaan. Langs de kant van het pad stond het vol met fruitbomen. We hebben wilde mango´s, mandarijnen, sinaasappelen, bananen, maracuya (passievrucht), hete pepers en cacao (smaakt absoluut niet naar chocolade maar het is heel zoet en je moet er op sabbelen) gegeten. Verder zijn we nog wilde avocado´s, ananasbomen, koffiebomen en cocaplantages tegengekomen. De gids liet ons ook een vrucht zien waarvan de zaden een oranje kleurstof afgeven. De inca´s gebruikten deze kleurstof om hun lijf in te smeren. Dit is tegen de scherpe zon en de muggen. Dus dat was voor ons een gezellige kliederboel! Bij de middagpauze zijn we in een piepklein dorpje gestopt waar een familie een aap als huisdier had. Dat was dus wel grappig. Na deze toch best wel vermoeiende dag eindigden we bij de hotsprings. Dit is een natuurlijk warm waterzwembad. Heerlijk om hier een uurtje in te poeliën na een bezwete dag. De 3e dag zijn we weer te voet verder gegaan. Na een paar uur wandelen hadden we een douchepauze bij een hele mooie waterval. Heerlijk verfrissend, zodat we er weer een paar uur tegenaan konden. De laatste paar uur zijn we over het spoor door een prachtig dal naar Aguas Calientes gelopen. Na wat gegeten te hebben is iedereen meteen naar bed gegaan omdat we de volgende dag weer om 4 uur op moesten om vóór alle toeristen bij Machu Pichu aan te komen. Dus om half 5 hebben we zo´n anderhalf uur lang trap gelopen. En daar waren we dan! Machu Pichu: 1 van de 7 wereldwonderen. Werkelijk waar prachtig! Boven op een berg met uitzicht op de Wayna Pichu (die berg op de achtergrond). Een nederzetting groot genoeg voor zo´n 600 mensen. Inclusief terrassen voor landbouw en vele offertempels. Ik zal jullie alle archeologische praat besparen maar neem maar van mij aan dat het echt ontzettend indrukwekkend mooi en groot is! Om een uur of 12 zijn we weer terug naar Aguas Calientes gelopen en ik was blij toen ik in de trein zat. Het was een geweldige tocht maar ik was bekaf!


Voor oud op neit hadden we het plan om met z´n allen een waar oud-op-neit-maal te bereiden. Zo gezegd zo gedaan. Linda en Ellen hadden het geweldige plan om een poging tot oliebollen bakken te ondernemen. Ninni zorgde voor het voorgerecht: gebakken aubergine met mozarella en paprika. Joep nam het hoofdgerecht voor zijn rekening: papas rellenas (gevulde aardappel). Lola en Linda zorgden op hun beurt voor het dessert: stoofappeltjes met chocolade! Alles (op de oliebollen na) was verbazingwekkend goed gelukt. En het is dan ook een ontzettend geslaagde avond geworden. Om 12 uur zijn we met z´n allen naar het Plaza gegaan. Het is hier in Cusco de gewoonte om met een paar duizend man rond het plaza t.e hollen. Dit schijnt geluk te brengen voor het nieuwe jaar. Ellen wist Joep tijdens het typen van dit verhaal te vertellen dat alles geel was. Waarschijnlijk was Joep scheel. Ook al deze gele brillen, onderbroeken, confetti, slingers, ballonnen en hoedjes staan voor geluk. Een rode onderbroek staat voor liefde en een groene onderbox voor geld. Al dit geel heeft menig persoon in onze groep geholpen om het nieuwe jaar met veel geluk te starten. Tijdens dit hollen rond het plaza zijn er welgeteld 3 cameras, 1 telefoon en een portemonnee gejat. Gelukkig hebben wij alles nog! Voor ons is het dus een gelukkig nieuw jaar geworden!


Ellen heeft zich (gelukkig op nieuwjaarsavond na) gruwelijk beroerd gevoeld. Maar vannacht kwam de verlossing. We hebben 3 weken lang lopen raden en gissen wat er nu precies niet pluis was in Ellen´s maag. Nu zijn we erachter! Niet haar maag was de boosdoener maar haar darmen waren aan het staken. Gisteravond zijn de vakbonden tot een compromis gekomen en na een bescheiden explosie kwam er een vrij harde keutel vrij die 3 weken lang de boel had geblokkeerd. Na een nacht lang op de wc door te hebben gebracht voelt ze zich als herboren. En om het te vieren zijn we meteen naar de Mac gegaan om een dikke vette hamburger naar binnen te werken. Eind goed al goed!

Verder heeft Ellen nog een klein avontuurtje beleefd. Ze zat in een van onze geliefde overvolle busjes. Nou is het hier in Peru heel normaal dat iedereen als een gek, zonder verkeersregels rondrijdt. Maar deze chauffeur maakte het toch wel erg bond.... Hij sneed regelmatig mensen af en zo sneed hij ook een auto af, maar wel niet zo ontzettend lomp dat het echt maar een paar centimeter scheelde. De man in de auto begon aggressief te toeteren, haalde op zijn beurt het busje weer in en dwong het tot stoppen. De man stapte uit, trok de buschauffeur uit het raampje en gaf hem er is even flink van langs waarop de andere mensen in het busje weer tussenbeide sprongen en het raampje dichtdraaide.... Je zou denken dat de chauffeur nu iets voorzichtiger zou rijden, maar nee hoor! Hij deed weer precies hetzelfde. Beetje hardleers....

Verder hebben we gisteren onze tanden in een heuse cavia gezet. Ze serveren ze hier met hoofd en alles. De tandjes zitten er gewoon nog in en de oogjes kijken je somber aan. En dan kan je zelf al het vlees ervanaf schrapen. Het lijkt allemaal een beetje minder smakelijk maar om eerlijk te zijn was het prima vlees. Alleen er zit maar weinig aan. Dat is jammer. Maar zelfs de niertjes (die je eerst moet zoeken) zijn erg lekker. Weer een ervaring rijker!


Dit weekend doen we niet heel veel bijzonders, doch zijn we volgend weekend van plan om naar de Copacabana in Bolivia en het Titi KAKA meer te gaan. Op dit meer liggen een paar drijvende eilanden van riet, indertijd gemaakt door plaatselijke indianen om te ontsnappen aan een rivaliderende stam. Dus dit beloofd een mooi tripje te worden.


De machu pictures staan wederom op: http://picasaweb.google.nl/joepes


Wij hebben hier nog steeds lekker weer, en denk maar niet dat we jaloers zijn op jullie 11-stedentocht-weer!


Adiós