Niños, zon en heel veel zout

Vanuit een internetcafé op het Plaza de Armas delen we jullie mede dat we weer heel wat avonturen, indrukken en Spaanse woorden rijker zijn!

Na dinsdagmoren les te hebben gehad was het dan zover. Onze eerste dag in het opvanghuis. Na eerst een Peruaans misverstandje met wat hulp van Marianne recht te hebben gezet hadden we dinsdag (en dus niet maandag zoals wij dachten) om 3 uur met Dolores op het Plaza afgesproken. En om 3 uur voor Peruaanse begrippen (lees kwart over 3) zijn we met een taxi (jawel het regende in Cusco) naar Inti Huahuacuna in de wijk Zarzuela gereden. We werden hartelijk ontvangen en kregen meteen een rondleiding. Tussen 3 en 4 komen alle niños binnen druppelen. En natuurlijk waren ze allemaal erg benieuwd wie die nieuwe profé´s waren! Als de kinderen binnekomen of weggaan komen ze je stuk voor stuk een kus geven en dan roepen ze: ciao profé! Sommigen zijn eerst wat verlegen, anderen hangen meteen aan je nek maar ze zijn allemaal enthousiast! Maar zoals met alle nieuwe dingen is het toch eerst eventjes wennen!

De dag daarop ging het voor ons gevoel al wat beter. Joep had van Maarten en Titi een hoop schriften, pennen, potloden, gummen, en puntenslijpers meegekregen. Deze werden met open armen ontvangen! De eerste dagen hebben we vooral spelletjes met de kids gedaan. Ze vinden het heerlijk om wat te puzzelen, in de winkel te spelen of een flink potje te ravotten. Joep heeft de fout gemaakt om een paar van die rakkers door de lucht te hijsen. Nu hangen ze iedere keer aan z´n been en roepen Profé, Profé, yo quiero volar con un avion! ( ik wil vliegen als een vliegtuig ). Gelukkig voldoet het antwoord: No tengo gasolina ( ik heb geen brandstof ) meestal wel. Woensdag hebben we heel het opvanghuis in kerstsferen gebracht. Alles hangt nu vol met zelfgemaakte kerstversieringen. Erg leuk en sfeervol! Donderdag en vrijdag zijn we met de niños naar een kindervoorstelling geweest! Hop kofferbak open, met 16 man in een taxi en rijden maar! Geweldig! En wat is het mooi om 2 van die kleine snotapen op je schoot te hebben die doodstil zitten te genieten en helemaal opgaan in de show!

1 keer in de 2 dagen krijgen de kinderen Lonche. Dit is een onappetijtelijk ogend, doch uiterst voedzaam papje en iedereen is er dol op! Je zou ze is lekker moeten zien smikkelen. 1 van de kinderen had een beetje geknoeid, dus pakten we een doek om de tafel schoon te vegen. Toen we klaar waren haalde we de natte doek een keer door het gezichtje en Joep riep Toet! Dat had iedereen gezien, want opeens werd er spontaan overal geknoeid en van alle kanten hoord je: Profé, Profé, aqui, aqui! Prachtig!

Donderdag zijn we met een mannetje of 20, allemaal studenten van Amauta bij Olas Bravas, een hoogaangeschreven chevicheria cheviche wezen eten. Ceviche is net als cavia een Peruaanse delicatesse, gemaakt van rauwe vis met ui. Hij smaakte al een stuk beter als de ceviche die we zelf in Nederland hadden gemaakt, maar het was nog steeds niet om over naar huis te schijven! (en waar zijn we nu dan mee bezig?) Maargoed...

We hebben hier al heel wat vrienden gemaakt en we gaan s´avonds dan ook regelmatig een hapje eten, een pilsje pakken en in het weekend flink op stap. Want ja, je kan ontzettend goed stappen in Cusco! Je kan hier in sommige clubs trouwens ook waterpijp bestellen! Beregezellig!

Ellen heeft een beetje last van haar maag. Hij draait soms alle kanten op. Waarschijnlijk komt dat door het eten hier, heel veel Europeanen hebben er last van. Joep daarentegen heeft nergens last van, alleen de mensen in zijn nabije omgeving klagen wel dat ze veel last van Joep´s maag hebben. Tsja... dat krijg je als je veel bonen en uien eet.....

Zaterdag hadden Gloria en Willy de jaarlijkse familiereunie. Aangezien wij ook een beetje bij de familie horen waren we ook uitgenodigd. Erg leuk om te zien hoe zoiets er hier aan toe gaat. We zijn met een volgeladen auto naar een klein dorpje net buiten Cusco gegaan. In dit dorpje bevond zich een soort familierestaurant. Het is duidelijk dat de familie waar wij bij wonen een van de rijkere families is. Ze zijn allemaal netjes gekleed en ze kunnen het zich veroorloven om uit eten te gaan. Ze weten hier in Peru trouwens wel wat lekker vlees eten is! Als je schaap bestelde dan kreeg je een half schaap voorgeschoteld en iedereen eet met zijn handen! Idem dito met het varken! Goed veul vlis! Heerlijk! Ze wachten hier trouwens ook niet op elkaar met eten. Je krijgt je eten ook nooit tegelijk. Dus toen wij aan ons soepje begonnen zaten onze buren hun nagerecht al weg te lepelen....

Zondag zijn we naar de ruines, Pardon archeologische monumenten van Moray geweest. De reis naar ginds was al een avontuur opzich! Met de bus zijn we richting Urubamba gereden. Na zo´n anderhalf uur zijn we bij afslag Maras uitgestapt waar we onze weg per taxi vervolgden. Maar toen we in Maras een klein steil weggetje indraaiden was er opeens een vrij harde knal, krak, boem te horen waarop de taxi weigerde vooruit of teruguit te gaan. Koppeling lag eruit! De chauffeur stapt doodleuk uit, raapt wat bolletjes en stukjes ijzer van de weg die schijnbaar bij zijn auto hoorde. Daar stonden we dan... Midden in een dorpje waar in de verste verte geen auto te zien is. Alleen maar wat ezels, kippen en ijzersmid. Maar gelukkig had de chauffeur een vriend wiens auto we wel mochten lenen. Na een minuutje of 10 in dit prachtige rustieke dorpje te hebben gewacht hoorde we een geluid dat verdacht veel op het circuit van Zandvoort leek. En jawel hoor, daar kwam onze nieuwe taxi aan: te midden van alle ezels kippen en varkens kwam een felblauwe getunede toyota, inclusief spoiler ons ophalen. En een herrie dat het apperaat maakte! Nie te zuinig! Na een snelle rit tussen alle huisjes, bergen, akkers en ravijnen door kwamen we bij Moray aan. Moray lijkt een beetje op een amfitheater. Op deze ronde terrassen deden de Inca´s vroeger allerlei proeven om te kijken onder wat voor omstandigheden verschillende planten het beste groeien. Ze experimenteerden met verschillende soorden aarde, bemesting en verschillende hoogtes. Erg interessant en indrukwekkend om te zien! Na Moray vervolgden we onze weg in onze pauperbak richting Salineras. Een vrij groot zoutwinningsgebied. De berg zit namelijk vol met zout. Een soort riviertje dat uit de berg stroomt zit vol met dit zout. Ze vangen het water op in duizenden kleine bassins waar het water kan verdampen en het zout verzinken. We mochten dwars door al deze bassins op de steile helling van de berg rondlopen. Ronduit prachtig om te zien!

Vandaag zijn we weer naar Spaanse les geweest. We hebben allebei nieuwe klassen. Op zich wel leuk want je leert echt veel mensen kennen. Er zijn van de 7 mensen 7 nationaliteiten in de nieuwe klas! In 1 woord multicultureel! We hebben net ook een klein restaurantje ontdekt waar ze heerlijke kwark met honing hebben. Het enigste nadeel is dat er op de achtergrond continu een liedje draait waar ze alleen maar Hari-Lama roepen. We vermoeden dat dit de Peruaanse variant van Hari-Chrischna is.... Maar goed, de kwark is lekker!

Als het goed is staand de foto´s weer op http://picasaweb.google.nl/joepes alleen doet de computer nogal vreemd dus het wil niet hard lukken. Maar anders staan ze er een dezer dagen op!

We hebben trouwens speciaal voor Mien een echte lama op de gevoelige plaat gezet dus hou hem in de gaten!

Un abrazo fuerte,

Joep y Ellen